Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

I ja tam byłam… Było naprawdę wspaniale. I im dłużej myślę i wspominam, w czym dane mi było uczestniczyć, już nie z oka cyklonu a z pewnej perspektywy, tym bardziej zdaję sobie sprawę z tego, jak ogromnym przedsięwzięciem było to nasze święto ogara. Ile spraw było przy tym do ogarnięcia, od szczególików, do poważnych problemów. A mimo to, wszystko zagrało, jak nie przymierzając Panowie na rogach przy pomniku Diany. Był czas na rywalizację w ringu, był czas na spotkania, na niekończące się rozmowy przy stołach uginających się od jadła i napitków. Na żarty i śmiech, na zadumę i na wzruszenia…
Kasiu – czapki z głów
Aniu – brawo!
Bardzo dziękuję za ten piękny czas.

Nie sposób wymienić wszystkich pyszności, które spróbowałam… Była tak wielka różnorodność potraw i nalewek, że najstarsi zlotowicze nie pamiętają… A wszystko wyborne! Wiem jedno, uratowała mnie cytrynówka, a ominęła piołunówka… więc na piołunówkę, za rok, się piszę

Jeden, mały smuteczek – byłam bez Iskruli, ale inaczej się nie dało… Mam nadzieję, że ją godnie reprezentowałam.

Pod pomnikiem Diany






Ryś zabezpiecza tyły

cd

Się ogarami i ludziami zagęszcza...

Dni ogara, wrzesień 2016

50 lecie rejestracji rasy ogar polski w FCI to wydarzenie niecodzienne, które należało godnie uczcić. Znalazło się wielu chętnych na przyjazd do Wrocławia, bo tu przecież powstała pierwsza hodowla ogara polskiego „z Kresów”. Tu również na Cmentarzu Osobowickim spoczywa jej założyciel, płk. Piotr Kartawik. Organizatorzy zlotu stanęli na wysokości zadania, włożyli ogrom pracy w przygotowania i za to należy im się szacunek i podziękowania.
Dni ogara trwały od piątku do niedzieli. W ramach tych dni były dwie wystawy, przy czym jedna z nich to wystawa na której prezentowały się tylko ogary. Były też ogniska, bazarek, uroczystość pod pomnikiem Diany (z ogarami), rozmowy o ogarach (i nie tylko), wpisy do księgi pamiątkowej (którą przygotowała Danka, która nie ma ogara tylko jużaka). No i ta ilość ogarów które przyjechały do Wrocławia robiła wrażenie – było ich bowiem aż 64.

W piątek kilka osób (wraz z ogarami) spotkało się na Cmentarzu Osobowickim przy rodzinnym grobie płk. Piotra Kartawika. Między niektórymi psami trochę iskrzyło i trzeba było je tak porozmieszczać aby zapanował względny spokój.

Goniwiatry (Bystra, Kraska i Cichoń) po prawej a Bona z lewej.



Potem przybyli jeszcze Czata i Poraj i ich też należało gdzieś umieścić. Stoją przy tablicy z napisami.



Kolejka przed wejściem głównym na Stadion Olimpijski na którym odbywały się wystawy



Córka Piotra Kartawika – Elżbieta i jego prawnuk – Aleksander



Trochę informacji o Piotrze Kartawiku



Zdjęcia z jego najsłynniejszym ogarem – z Obalem.



Ogarki na ringu.
Kibicujemy młodej Orawce.





Ela z jednym ze swoich Goniwiatrów



Ogary poza ringiem





Trzy siostry B z Przewiesia – od lewej Breneka, Bona, Brzana (Beza).



Brzana/Beza i Bona. Pierwsza ciemniejsza, druga jaśniejsza ale obie ciemnookie.



Dostojni już trochę starsi panowie – Ares i Bodek



Ares



Bodek



Orawa



i jej starsza towarzyszka Łoza



Łoza i Orawa



Ela i jej trójka Goniwiatrów



Pomnik Diany w Parku Szczytnickim, to tu odbywały się uroczystości z udziałem władz miasta i Zwiazku Łowieckiego.



Po zakończeniu uroczystości był czas na robienie pamiątkowych zdjęć



Orkiestra przygrywająca myśliwskie melodie



Sobotni pokaz ogarów na ringu honorowym w strojach szlacheckich






Niedzielny pokaz ogarów


Odbieramy puchar dla Aresa jako najpiękniejszego ogara oddziału wrocławskiego



Jesteśmy z tej nagrody bardzo dumni



Ares wygrał wcześniej klasę championów, otrzymał medal i piękną rozetę ze zdjęciem ogara. Z tej nagrody również się cieszymy. Na następnej wystawie Ares wystąpi już w klasie weteranów.



stół zastawiony towarami bazarkowymi



Okładka księgi pamiątkowej wykonana przez Dankę od Bodka (forumowa Orsa), z której spogląda KALIF.

My również bardzo dziękujemy!

Żeby się nie powtarzać to wrzucam kilka innych ujęć

Znowu se nagrabię,
trudno
dla mnie najpiękniejszy ogar honorowy to Ginger ,
wytrzymał z tymi ynteligentami i uszy miał do góry do końca.
pozdrawiam Gawro.

Ten śliczny maluszek w różowym kapturku to jak ma na imię?

To najprawdopodobniej Witek.

Hekate pisze:To najprawdopodobniej Witek.

kobietka, Aurelia