Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Witam Wszystkich! Po mozolnych próbach zalogowania się na stare konto. Nieudanych niestety. Jestem w nieco innej "odsłonie". Paweł stwierdził, że skoro nie mogę być "Małgosiaczkiem", to mam mieć nik podobny do jego. Bom w końcu jego żona. I taki oto mi założył.
Więc jestem. Na spółkę z Pawłem w końcu odswieżymy Nutkowy blog, bo szkoda go, żeby tak leżał nieużywany. Tyle tu pięknych wspólnych wspomnień.
Niedługo wstawię porcje fotek. Muszę wybrać a jest tego trochę.

I ja wstawię w końcu kilka fotek, które znalazłam. Na razie te z telefonu. Jakąś sesyjkę że spacerku, zrobimy jak wyzdrowiejemy z Pawłem.
Niedługo napiszę też więcej co tam u nas słychać. Muszę też choć troszkę nadrobić zaległości w czytaniu. Pozdrowienia dla Wszystkich. Życzę miłego dnia.

Ten uśmiech szczerbatej babci jest rozbrajający

Ten uśmiech szczerbatej babci jest rozbrajający

Ale miło Was widzieć po takiej przerwie
Oszroniała Nutka urocza
Spacerujecie sobie po bemowskich lasach czasami? Wieki mnie tam nie było...

Cześć, miszakai, Wilga, Ania W
Latka lecą i Nuteczka się troszkę już przyszroniła, dalej tak samo kochana, a pancio jak rozpieszczał tak dalej rozpieszcza swoją księżniczkę Jej brak ząbków, to przez wypadek, który zakończył się całe szczęście w tym nieszczęściu tylko wybiciem zębów.
Jak tylko sucho jest, to staramy się co jakiś czas wpadać na WAT, fajnie tam jest i dużo miejsca do niuchania Tym bardziej, że ja osobiście mam dużo wspomnień z tego miejsca za dzieciaka

Biała dama

Biała dama z czarnym pazurem

Uznaliśmy z Gosią, że najpierw tutaj poinformujemy niestety o przykrej wiadomości, bo to tutaj poznaliśmy fajnych ludzi z nimi na wystawy jeździliśmy i swego czasu od samego początku istnienia forum bardzo często tutaj przebywaliśmy. Spokojnie możemy powiedzieć, że ogarkowo, to taki nasz wspólny dom, z którego jedna z uczestniczek właśnie go opuściła
Nasza ukochana Nutka. (Nadbużanskie Granie)
Nesze serca się łamią i raptem zrobiła się pustka w naszym domu Już Nucia, nasz kochany szczypiorek nie przywita nas kiedy z pracy przychodziliśmy
Na razie pozostało wypłakiwanie i ogromna tęsknota za naszym największym i kochanym skarbem